اشکالی نداره خوب نباشی/It’s ok to not be ok

توجه: این نوشته حاوی اسپویل می باشد.

اشکالی نداره خوب نباشی سریالی دیگر از کره و از کیم سو هیون محبوب و جذاب است که دوست داشتم ببینمش. این پسر با همه جذابیتش در این سریال از نظر من آن چیزی نبود که راضی کننده باشد. نقش یک پسر رنج کشیده فقیر و به تمام معنا از خود گذشته به اسم گنگ تای که زندگیش را وقف مراقبت از برادر اوتیسمیش سنگ تای کرده است، صورتی سرد و بی روح، احساساتی که بسختی بروز می دهد بتمام معنا تا یکی دو قسمت آخر سریال خسته کننده و بقول برادرش سنگ تای بورینگ(ترجمه انگیلسیش) است و من هم با برادرش موافقم. بیشتر از همه در این سریال بازی سنگ تای را دوست داشتم که زیبا و باور پذیر و تاثیرگذار بود. پسر اوتیسمی مهربان، با استعداد در نقاشی و صادق در تمام سکانسها. گاهی وقتها از صداقتش و اینکه ذره ای زرنگی و ناخالصی ندارد، با دیگران راحت و بی پرده حرف می زند، خواسته اش را بر زبان می آورد، رفتار های آزار دهنده دیگران را تذکر می دهد لذت می بردم. تلاشش برای استقلال از برادر کوچکترش و اینکه حتی تلاش می کرد برادر کوچکش را زیر پرچم حمایت خود بگیرد و در آخر داستان ناجی زندگی او و عشقش مون یه اون می شود ستودنی بود.

مون یه اون یک دختر زیبا و ثروتمند است و مسلما وقتی یک دختر جوان زیبا و ثروتمند در سریالی داریم یعنی قرار است در آن سریال فشن زیبایی هم ببینیم و الحق که همه لباسها و استایلهایش را دوست داشتم. بعلاوه آن خانه (یا بعبارتی قلعه) قشنگش که خیلی از سکانسهای فیلم در آن بازی شده بود، به جذابیتهای بصری فیلم می افزود. نقش مون یه اون که در اصل نویسنده داستانهای کودکانه است را هم دوست داشتم، در کل کارکترش از اصلیترین جذابیتهای داستان بود.

«عشق آدمها را عوض می کند» در این سریال بخوبی مشهود است. پسری که در انتهای داستان یاد می گیرد خودش را دوست داشته باشد، برای خودش زندگی کند و عواطفش را بروز دهد، از آن طرف دختری مغرور و خودخواه و بی عاطفه که کاملا شبیه و دست پرورده مادرش است و با عشق کم کم قلبش گرم می شود و محبت کردن را یاد می گیرد و در انتهای داستان پی به پلیدی مادرش می برد. هر دو در ابتدا و انتهای داستان به شخصیتی دیگر تبدیل می شوند.

آن کلیشه تکراری سریالهای کره ای که وقتی دو نفر عاشق هم می شوند در گذشته و کودکی هم ملاقاتی داشته اند در این سریال هم تکرار می شود( واقعا خسته نمیشن از این کلیشه تکراری؟!)

در مجموع اگر چه سریال بعضی جاها کشدار و خسته کننده بنظر می رسد اما جاذبه هایش برای اینکه شما را تا انتها بکشاند زیاد است.